میدانید که بیشتر از هشتاد درصد از کفشهایی که وجود دارند، چینی هستند؟
گروههای طرفدار محیطزیست تحقیقاتی در باره این کفشها انجام دادهاند و به این نتیجه رسیدهاند که تقریباً همهچیز این کفشها از چرم آنها گرفته تا چسبی که برای چسباندن آنها استفاده میشود، از مواد شیمیایی سمی و خطرناک برای محیطزیست درست شدهاند.
برخی از کارگران کارخانههای کفشسازی در اثر تماس با این مواد، بعد از مدتی بیمار میشوند. پساب بیشتر این کارخانهها معمولا وارد دریا یا رودها میشود. اگر کفش شما چرمی هم نیست، باز هم زیاد فرقی ندارد؛ میزان مواد زیان آور برای محیطزیست در آنها هم بالاست.
پس اگر واقعاً میخواهیم محیط زیستمان کمتر آسیب ببیند، باید از فردا پا برهنه راه برویم؟ واقعیت این است که این کار لازم نیست. راههایی وجود دارد که ما را از پابرهنه راه رفتن نجات میدهند.
اول اینکه از کفشهایی که میخریم بهتر مراقبت کنیم. اگر کمی اشکال پیدا کردند آنها را سریع دور نیندازیم. میتوان با هزینهای خیلی کمتر از خرید یک کفش نو، آن را تعمیر و مدت زیادی استفاده کرد. در زمان خرید به کیفیت کفش توجه کنید. شاید در ابتدا هزینه خرید یک کفش خوب، به نظر زیاد بیاید، اما اگر درست حساب کنید، هزینه خرید چند کفش بیکیفیت به مراتب بیشتر است. ضمناً کفشهای خوب مدت زیادی همراه و یار پاهای ما خواهند بود.
* کارشناس محیطزیست